Dag 1

Dag rustig begonnen. Gewoon weer slecht geslapen maar ja dat is al weken zo, dus who cares. Door zwager John nar Schiphol gebracht en aangezien ik de dag ervoor zelf online heb ingecheckt kan het lange wachten vanaf 07.00 tot 10.10 beginnen.
Omdat dat online inchecken geen dagelijkse handeling voor mij is ga ik natuurlijk weer twijfelen en besluit toch maar even langs de incheckbalie te gaan. We hebben toch tijd zat. Online inchecken en stoelkeuze had ik toch wel goed gedaan. Meteen de koffers maar inchecken dan zijn we daar ook vanaf. Klaar dus zou je denken. Niet dus, 1 van de gronddames vond de tas met helmente groot en dat zou niet in de cabine passen. Maar zelf wisten de dames het ook niet echt goed. Lekker handig daar heb je dus weer weinig aan. Rob zal Rob niet zijn en gaat zelf op onderzoek uit. Ik ga vast richting de gate geniet van mijn broodjes en chocomel. Na een tijdje komt Rob terug met het bericht dat het geen probleen is met de tas met helmen. Tijd om in de enorm lange rij te gaan staan voor het boarden. Gatver wat een rij. Dat wachten duurt nog geen minuut want ik hoor onze namen omgeroepen! He wasdanou? Samen moet we bij de security komen. Wat gaan we doen. Hoelang. Hoe heb je betaald. Aardige dame rijd zelf ook motor. Praat je toch meteen heel anders. Zijn we al die tijd zelf bij de bagage geweest. Heeft niemand ons gevraagd iets aan te nemen. Enfin we moeten wachten en er komt een collega bij die ons verteld dat 1 van de koffers opgevallen is omdat daar 4 patronen in zitten....
Guess what dat zijn zuurstof patronen voor als je een lekke band krijgt dan kan je die na de reparatie in de band doen. Totaal geen erg in gehad bij het inpakken maar die moeten er dus uit. We worden wel te woord gestaan door een hele aardige mevrouw die ons het e.a.a. haarfijn uitlegt en tsja dat snappen we ook wel. Dus iedereen aan boord behalve wij. Koffer komt uit het ruim en wordt de dame via de trap naar boven gesjouwd en in de slurf moet Rob onder toezient oog van de security de patronen uit de koffer halen en afstand van doen. Eigen stomme schuld natuurlijk maar hierdoor komen als laatse? de cabine in en zijn bijna alle bagage bakken al vol. Gelukkig kunnen we toch nog ergens onze tas met helmen ergens kwijt. Pfff wat een begin.
Het eerste gedeelte van de vliegreis verloopt voorspoedig. En ook in Houston gaat het na wat zoeken etc. wel goed. Wel lang wachten voor de security maar we denken tijd zat te hebben...
Totdat er na de security een dame in een golfkarretje? staat en vraagt of alles goed gaat en waar we naar toe moeten. Ik vertel haar welke gate we moeten. "dat halen jullie lopen nooit, stap maar in ik breng jullie wel" Ik had al van diverse mensen gehoord hoe aardig Amerikanen zijn maar het bewijs is er ook meteen.
Meteen zijn we aan de beurt bij het boarden en hup het vliegtuig in. Iew deze is veel kleiner en krapper. Maarja het is maar ander half uur. Eh niet dus, ook weeer tijdsverschil + anderhalf uur extra wachten vanwege papierwerk zeggen ze. Niet dus alle koffers staan nog buiten. We hebben er goed zicht op en zien zelf hoe alle koffers naar binnen gaan. Ook die van ons. Uiteindelijk landen we om 18.00 plaatselijke tijd in Los Angeles. Eenmaal buiten ff zoeken naar onze shuttlebus en die brengt ons met 15 min naar het hotel. Hotel stelt niet zoveel voor maar dat wist ik al. Erg groot, we hebben kamer 1547. Oeps. Maakt niet uit het is maar voor 1 nacht